کد مطلب:29127 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:93
پنج سال بر مردم حكومت كرد و آجری بر آجر و خشتی بر خشتی ننهاد؛ برای خود خالصه ای [ از زمین و املاك] نگزید؛ از سیم و زر (درهم و دینار)، جز هفتصد درهم كه از حقوقش [ از بیت المال] مانده بود و می خواست با آن، خدمتكاری برای خانواده اش بخرد، به ارث نگذاشت؛ هیچ كس طاقت كار او را نداشت. علی بن حسین علیهما السلام بر نوشته ای از نوشته های علی علیه السلام نگاه می كرد و آن را به زمین می نهاد و می فرمود:«چه كسی طاقت دارد كه چنان كند؟!».[2]. 3716. امام باقر علیه السلام:خداوند عزوجل علی علیه السلام را بین خود و خلقش نشانه قرار داد. هر كس او را شناخت، مؤمن است، و آن كه او را منكر شد، كافر است. آن كه او را نشناخت، گم راه است، و آن كه چیزی در كنار او مطرح كرد، مشرك است. هركس با دوستی او بیاید، به بهشت در خواهد آمد، و آن كه با دشمنی او بیاید، به دوزخ خواهد رفت.[3]. 3717. امام باقر علیه السلام:علی علیه السلام دری است كه خدا گشوده است. هر كس از این در وارد شود، مؤمن است، و هر كس از آن خارج شود، كافر است، و آن كه نه به آن وارد شود و نه خارج شود، جزو طبقه ای است كه خداوند - تبارك و تعالی - فرمود:«برای من در خصوص آنان تصمیمی است. [ و باید منتظر اراده الهی باشند]».[4]. 3718. امام باقر علیه السلام:علی علیه السلام به كتاب خدا و سنّت پیامبر خدا عمل می كرد و هرگاه چیزی برای وی مطرح می شد كه تازه بود و در كتاب خدا و سنّت [ پیامبرصلی الله علیه وآله ]چیزی درباره آن نبود، خداوند، حق را در آن باره به وی الهام می كرد و سوگند به خدا كه این از جمله معمّاهاست.[5].
3715. امام باقر علیه السلام - در وصف علی علیه السلام -:سرور شما، چون بندگان می نشست و چون بندگان [ غذا] می خورد؛ نان گندم و گوشت به مردم می خورانْد و خود به سوی خانواده اش بر می گشت و نان و روغن می خورد؛ و هرگاه لباس سنبلانی[1] می خرید، غلامش را در گزینش بهترین آن دو مخیّر می كرد و خود به جایْ مانده را می پوشید؛ هرگاه آستین آن از انگشتانش می گذشت، آن را می بُرید، و هرگاه دامنش از مچ پایش تجاوز می كرد، آن را كوتاه می كرد، و دو كار موجب خشنودی خدا در مقابلش قرار نمی گرفت، جز آن كه آنی را كه بر تنش سخت تر بود، بر می گزید.